Fred Warnke zajmował się psychoakustyką i psycholingwistyką. Jedna z opracowanych przez niego metod to niefarmakologiczna terapia szumów usznych (tinitusa). Przede wszystkim jednak Fred Warnke poświęcił się problemom dzieci, które wykazują opóźnienia w zakresie języka mówionego i pisanego. Jego wczesne hipotezy mówiące o tym, że jedną z najważniejszych, jeżeli nie najważniejszą, przyczyną afazji i dysleksji są zakłócenia słyszenia centralnego, i że można je zredukować stosując odpowiedni trening zostały w międzyczasie potwierdzone licznymi publikacjami, w większości z USA i Anglii. Reprezentuje on stanowisko, że zaburzenia językowe stanowią tylko widoczny wierzchołek góry lodowej, czyli deficytów w automatyzacji. Pozostałe elementy deficytowe są zręcznie kompensowane przez dzieci z zaburzeniami. Trening zaburzeń przetwarzania słuchowego to metoda terapeutyczna przeznaczona specjalnie dla osób z trudnościami w czytaniu, pisaniu i mówieniu. Według Warnkego czytanie, pisanie i mówienie to złożone czynności, które mogą przebiegać prawidłowo tylko wtedy, gdy są w pełni zautomatyzowane. Wszystko co robimy automatycznie, niejako bez zastanowienia wydaje nam się łatwe. To właśnie automatyzacja czynności sprawia, że popełniamy mniej błędów. Zgodnie z założeniami metody przyczyną kłopotów z nauką poprawnego czytania, pisania i mówienia jest brak automatyzacji tych czynności i trudności w przetwarzaniu bodźców słuchowych, wzrokowych i motorycznych. Metoda Warnkego polega właśnie na ćwiczeniu automatyzacji diagnozowanych wcześniej funkcji podstawowych w zakresie słyszenia, widzenia i motoryki.
Diagnozę przeprowadza się przy użyciu urządzenia Brain Audiometr, co pozwala na określenie problemów w zakresie tak zwanych ośmiu funkcji podstawowych.
Diagnozie i terapii poddawane są:
1. Określanie progu kolejności wzrokowej.
2. Określanie progu kolejności słuchowej.
Dzieci słabo wypadające w tej próbie mają kłopot z różnicowaniem głosek b,p,g,k,d,t, co przekłada się na trudności w rozumieniu mowy.
3. Słyszenie kierunkowe.
Dzieci, które mają obniżone wyniki w tej próbie nie potrafią śledzić przebiegu lekcji w otoczeniu dźwięków zakłócających.
4. Różnicowanie tonów.
Umiejętność ta jest bardzo istotna dla różnicowania samogłosek i rozpoznawania cech prozodycznych mowy.
5. Synchroniczne wystukiwanie rytmu.
Niskie wyniki uzyskane w tej próbie świadczą o słabej koordynacji pracy półkul mózgowych.
6. Czas reakcji z wyborem.
Dzieci, które nie radzą sobie w tej próbie wystarczająco dobrze popełniają wiele błędów w pisaniu ze słuch i podczas czytania.
7. Rozpoznawanie wzorca częstotliwości. Umiejętność ta stanowi podstawę segmentowania ciągłego potoku mowy.
8. Rozpoznawanie długości tonów.
Dzięki tej umiejętności potrafimy z ciągu słów wyodrębniać pojedyncze słowa.
Wszystkie próby dziecko wykonuje w słuchawkach. Na podstawie uzyskanych wyników opracowujemy program treningowy dostosowany do indywidualnych potrzeb i możliwości dziecka.
Drugim zasadniczym elementem metody Warnkego jest trening lateralny. Jego celem jest poprawa automatyzacji przetwarzania bodźców i wzrost koordynacji pracy półkul mózgowych.
Podczas procesu uczenia się jak czytać i pisać, obie półkule mózgowe muszą ściśle ze sobą współpracować. Koordynacja pomiędzy obiema półkulami odbywa się przy udziale ciała modzelowatego, struktury nerwowej, która umożliwia to połączenie. W większości przypadków dysleksji, ten szlak nerwowy nie działa właściwie. W celu usprawnienia funkcji ciała modzelowatego Fred Warnke opracował specjalny trening zwany „Treningiem lateralnym”. Podczas tego treningu dziecko słyszy z jednej strony słuchawek głos wzorcowy (z płyty CD) oraz synchronicznie słyszy swój własny głos po drugiej stronie.Specjalistyczne urządzenie elektroniczne sprawia, że głos przemieszcza się pomiędzy dwiema stronami. Percepcja dziecka musi stale być świadoma kierunku, z którego dobiega jego głos. Regularny trening lateralny przyczynia się do lepszej synchronizacji obu półkul przez aktywowanie istniejących, ale nieaktywnych włókien nerwowych, w stosunkowo krótkim czasie
Metodę Warnkego wyróżnia to, że koncentruje się ona na przyczynach trudności dzieci, a nie na jej objawach.
Ortus jest wpisany na listę Ośrodków pracujących Metodą Warnkego.
Źródło: Metoda Warnkego, B.Odowska-Szlachcic, B.Mierzejewska” Wzrok i słuch- zmysły wiodące w uczeniu się..”.